Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω, να λιώσουμε το μολύβι..

Δεν ξέρω αν έχουμε άλλο δείγμα τέτοιας συνάντησης "Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας". Για μένα δείχνει τον "επιθυμητό τόπο" αυτός ο δίσκος.
Αλλά νοιώθω ντροπή για τον τόπο μου σήμερα. Μεγάλη ντροπή για τον τόπο μου, αυτόν που τώρα έχω. Ντροπή εδώ που καταντήσαμε.
Ούτε οι βαριές κουρτίνες συνείδησης που βολεύουν άλλους, δεν κρύβουν αυτή την ντροπή. Δούλοι από μέσα, πουλημένοι, αυτό γίναμε.
Δείτε μόνο, πότε "σηκώνουμε ανάστημα"...για ποιά πράγματα "σηκώνουμε ανάστημα"...
Δεν μας αξίζουν αυτά τα τραγούδια σήμερα. Αλλά ούτε το να το φωνάζω βγάζει κάπου. Είναι βαριές οι κουρτίνες σαν μολύβι...

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λιώσουμε το μολύβι

Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ' την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ' τον έρωτά του

Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη